เพลินภาษานานาสาระ l นิยมไทย แต่ไทยไม่นิยม? ดำเนินรายการโดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์โสภณ สาทรสัมฤทธิ์ผล ...
เพลินภาษานานาสาระ l อะไรเอ่ย หน้างอคออ่อน กินก่อนคนทุกวัน ดำเนินรายการโดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์โสภณ สาทรสัมฤทธิ์ผล ...
เพลินภาษานานาสาระ l เล่าเรื่อง ศรีธนญชัยเชียงเมี่ยง ดำเนินรายการโดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์โสภณ สาทรสัมฤทธิ์ผล ...
เพลินภาษานานาสาระ l การใช้คำว่า ฯพณฯ คำว่า ฯพณฯ (อ่านว่า พะ-นะ-ท่าน) แต่โบราณใช้ว่า พณหัวเจ้า (อ่านว่า พะ-นะ-หัว-เจ้า) หรือ พณหัวเจ้าท่าน (อ่านว่า พะ-นะ-หัว-เจ้า-ท่าน) เป็นคำยกย่องที่ใช้เป็นคำนำหน้าชื่อผู้ใหญ่ เช่นเมื่อเอ่ยชื่อหรือตำแหน่งเอกอัครราชทูตหรือข้าราชการชั้นผู้ใหญ่. คำนี้ ดำเนินรายการโดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์โสภณ สาทรสัมฤทธิ์ผล ...
เพลินภาษานานาสาระ l เพลงกล่อมเด็กในสังคมไทย เพลงกล่อมเด็กเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่เกิดขึ้นในสังคมไทยมายาวนาน เริ่มต้นอย่างเป็นธรรมชาติในวิถีชีวิตของชาวบ้าน ทุกครัวเรือน บนพื้นฐานความรักและสายใยความผูกพันของสมาชิกในครอบครัวที่มีต่อเด็ก ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ระหว่าง พ่อแม่กับลูก ปู่ย่า ตายาย ลุงป้า น้าอากับหลาน หรือพี่กับน้อง เมื่อมีเด็กเกิดใหม่ในบ้าน ทุกคนก็จะช่วยกันเลี้ยงดูอุ้มชู คอยเล่นด้วย ป้อนข้าวป้อนนมให้กินอิ่ม และเห่กล่อมให้นอน ด้วยบทเพลงที่ใช้คำง่ายๆ แสดงความรักความอ่อนโยน พร้อมเสียงเอื้อนยาว ที่เปล่งออกมาอย่างนุ่มนวลสม่ำเสมอจนเด็กหลับสนิทไป ดำเนินรายการโดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์โสภณ สาทรสัมฤทธิ์ผล ...
เพลินภาษานานาสาระ l สำนวนไทยที่มาจากพฤกษชาติ ดำเนินรายการโดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์โสภณ สาทรสัมฤทธิ์ผล ...
เพลินภาษานานาสาระ l สำนวน ที่น่าสนใจ เกี่ยวกับสัตว์ ดำเนินรายการโดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์โสภณ สาทรสัมฤทธิ์ผล ...
เพลินภาษานานาสาระ l สำนวนและความเชื่อเรื่อง “งู” ดำเนินรายการโดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์โสภณ สาทรสัมฤทธิ์ผล ...
เพลินภาษานานาสาระ l จากนกปล่อย สู่ลอดช่อง ขนมนกปล่อย หรือ ลอดช่องไทย มีบันทึกไว้ในศิลาจารึกสมัยสุโขทัยกล่าวถึงขนมสี่ถ้วยเลี้ยงคนคราวขุดสระว่า ประกอบด้วยไข่กบ (เม็ดแมงลัก) นกปล่อย (ลอดช่อง) นางลอย (ข้าวตอก) อ้ายตื้อ (ข้าวเหนียว) กินกับกะทิที่แยกมาต่างหากปัจจุบันลอดช่องนิยมทำเลี้ยงในงานบุญ ด้วยชื่อพ้องเสียงกับคำว่า “รอด” จึงเชื่อว่าจะช่วยให้รอดจากทุกอุปสรรค ดำเนินรายการโดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์โสภณ สาทรสัมฤทธิ์ผล ...
เพลินภาษานานาสาระ l ผ้าเช็ดหน้า กับบทบาทที่ถูกลืม ในยุคหนึ่ง ไอเท็มที่หลายคนต้องมีติดกระเป๋าก็คือ ผ้าเช็ดหน้า เพราะช่วยอำนวยความสะดวกระหว่างวันได้ดี หยิบใช้ง่าย พกง่าย ใช้เช็ดเหงื่อ ซับหน้า เช็ดปาก เช็ดมือ เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป เกิดการคิดค้นเครื่องใช้ต่างๆเพื่อตอบสนองความสะดวกสำหรับมนุษย์มากขึ้น อย่างเช่น ทิชชู่ ที่มีการใช้งานแพร่หลายขึ้นและมีหลายประเภท ทั้งแบบแห้งแบบเปียก ไปร้านอาหารก็มีวางไว้ตามโต๊ะ หาซื้อง่าย มีทั้งซองเล็ก ซองใหญ่ ทำให้ความนิยมในการพกพาเช็ดหน้าน้อยลงเรื่อย ๆ เพราะคนไม่อยากเสียเวลาดูแลรักษา หรือซักหลังใช้งานในทุกวัน ดำเนินรายการโดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์โสภณ สาทรสัมฤทธิ์ผล ...